mahalaya pakha tarpana

                                                                        MAHALAYA PAKSHA

Alayam means Ah samantath layam i.e. various people to assemble in one place.  Mahat+alayam means peoples from various places including other worlds specifically the deceased people of this world are assembling in this world.

Why this mahalaya paksha was arranged?  If we want to clean our house we are asking our inmates to go out of the house and then clean thoroughly.  Likewise,  the head of the pitru loka i.e. yama dharama want to clean the pitru loka and thereby instruts all the pitaras to out of the pitru loka and come after 15days.  Hence all the deceased pitaras of our families are coming to this bhuloka to bless those who are sincerely doing tarpana and pinda pradana.  That is why this period of 15 days is called the mahalaya paksha.

How to ascertain the mahalaya paksha?  Our time is based on the movements of planets in the sky. Accordingly the transit of sun in each house starting from April 14 for a period of 30 days is termed as one month like chaitra vaisaka etc.  When sun starts transitting in karkata rasi i.e. ashada masa, the fifth fortnight i.e. paksha is called the mahalaya paksha. That is why in our sankalpam for tarpana and sradha during this peiod we will say as ASHADYAAHA PACHAME PAKSHE ...       KANYAASTHAA ARKANIVTAHA SO API SO ATYANTA PHALA MASNUTE.  This time we have mahalaya paksha is for 16 days instead of 15 days normally.

Mahalaya paksha is usually starts from Prathama/paadyami to Amavasya but due to thithi vrudhi  the mahalaya paksha is for 16 days. The next day to amavasya is also includes in this paksha due to increase of thithi vruddhi, those who are performing the tarpana for all the days has to extend to one more day i.e. next to amavasya also i.e. it becomes 17 days this year.   For all those who are not performing paksha tarpana the paksha ends with amavasya only. 

According to nirnaya sindhu KANYAGATE SAVITARI YAANYAHAANI THU SHODASA, KRATUBHISTAANI TULYAANI DEVO NARAYANO ABRAVEET.    i.e. the snanam performed in holy rivers, performance of pitru tarpana, mantra japa, danams in favour of pitaras will fetch enormous results like performing the somayaga in one’s life. Hence wise people do not skip even single day to perform the pitru tarpana, panda pradana and danams in favour of their ancestors during this peiod.

Performing the mahalayam is of two types i.e. doing tarpana for all the paksha days is termed as paksha mahalayam.  2)performing tarpana or sradha on any one day is called as sakrunmahalayam.  Those who perform all the 16 days pitru tarpana/hirnya sradha need not see the thithi vaara nakshatra during this 16 days but those who want to perform on any single day has to see the thithi vara nakshata and perform.  According to saastra, those who want to perform on a single day has to avoid nanda thithies like prathama/paadyami, shashti, yekadasi, chaturdasi or amavasya thithi or on Friday, or on the birth starday of the performer or anujanma trijanma nakshatra days.  It is very difficult to find out the proper days by substituting all the ill days hence the sastra has specifically given certain days for them on maha vyatipaata day (05.10.12), mahabharani (03.10.12) gajachhaya (13.10.12) to perform the mahalaya paksha tarpana and panda pradanam.

Certain people are very much eager to perform to paksha tarpana (all 16 days) but due to unforeseen circumstances could not do so and for those people the sastra has given some options like to start from panchami (05.10.12) or ashtami (08.10.12) or dasami (10.10.12) to perform continuously till amavasya.

For certain people, their ancestors particularly father or mother might have deceased on bhadrapada masa so that the annual ceremony for them will come on this paksha on any one day.  For all those who has to pratyabika sradha to parents i.e. only for father or mother has to perform the sradha first on the thithi day and only then do the mahalaya tarpana after performing the sradha but not to skip on that day.  But for those who are doing karunya sradha i.e to wife, aunts, father in law/mother in low or to metarnal side has to perform the the mahalaya paksha tarpana/sradha first and then only has to do the kaarunya sradha next. 

The Bharani star day is more auspicious and important during this paksha and it is specifically termed as maha bharani because the adhi devata for bharani is yama and this paksha is of pitaras.  Hence, those performing on this day to their elders will give satisfaction like performing in gaya kshetra itself.  So people should not miss this maha bharani.

In our ancestors some people might have taken sanyasa before their death and for those during this paksha mahalaya paksha tarpana or sraadha to be performed on dwaadasi day.

People who died unnaturally, i.e. by accident/fire/water/murder/hanging etc. For those the tarpana/sradha is to be done on chaturdasi day only.  But we should not perform tarpana or sraadha for those who died naturally on this day.

Suppose if no one is there i.e. for a widow without any children she has to perform the mahalaya tarpana/sradha on amavasya day by sankalpa sradha vidhana.  This is called vidhavha mahalaya.

On mahalaya amavasya day all have to do tarpana irrespective of doing sakruth mahalaya or paksha mahalaya.  But those who are performing the paksha mahalaya i.e. doing for all 16 days first they have to amavasya tarpana and then themahalaya amavasya taarpana i.e. twice.  For those doing sakruth mahalaya i.e. for any one day they should perform  only amavasya tarpana.  

Certain people doing shannavati tarpana i.e. on 96 days in a year, they have to perform the tarpana have to perform shannavati tarpana on vyatipata 5.10.12, yugadi 13.10.12 and vaidhruti 15.10.12 first and then perform the mahalaya paksha tarpana  i.e. on these three days they have to do tarpana twice.

This mahalaya tarpana should not be performed by those who are having living father but without mother.  But if mother is alive and father is no more they have to perform the mahalaya tarpana.  That too they should not perform on the first year i.e. before completion of abdika sradha.

But care should be taken that we should not perform any homa, special puja during these 15 days.

Without performing the pratas and madhyanhika sandhya vandana the mahalaya tarpana should not be performed.

If brother living separately, those performing the sakruth mahalaya i.e. doing on any one day, elder brothers should not do without performing the tarpana by  younger brother.  It is also important that if any one has performed the tarpana other brother should not skip in performing the tarpana every one in the family i.e. all the brothers has to perform individually.

While giving panda pradana if the same is sumangali, placing manjal/pasupu, kumkum or pushpam on the  pindams are forbidden.  Except the til and dharba trunams nothing should be placed on the pindas.

On any occasion even in utmost emergencies the mahalaya paksha tarpana or sradha or regular tarpana /sraddha to be performed before the sun sets.  If it is performed then you will incurs the pitru saapa and anger from the pitaras.

Hope this will give you an idea about the mahalaya paksha tarpana and the do’s and dont’s.

సుఖ దుఖములు పుణ్య పాపములు

                                          సుఖ దుఖములు పుణ్య పాపములు

ఈ జన్మలో మనము అనుభవించే సుఖ దుఖములకు మనము చేసుకొన్న పుణ్య పాపములే నాంది.  ఒక తల్లి సంతానములోనే ఒక్కొక్కరు ఒక్కో స్టితి గతులతో జీవించడం మనము చూస్తున్న నిదర్సనం.  పాండవులు అరణ్యవాసమందు కష్టములు అనుభవించిన అది వారికి సాధకముగానే మారినది కదా. రాజ్యము సిరి సంపదలు లేకపోయినను పాండవులు అరణ్యవాసమందు వేయి  బ్రామ్హలకు అన్నపానాదులతో అతిథి సత్కారములు సూర్య అనుగ్రహమువల్ల లభించిన అక్షయ పాత్ర ఆధారముగా పోషించుచున్దిరి. ఒకానొకప్పుడు దుర్యోధనాదులు ఆటవిక జాతివారికి బందియితే పాండవులు కాపాడినారు కదా. అరణ్యవాసమైన సుఖ సంతోషములతో కాలము గడిపినారు. కష్టములు వచ్చినను అదియు మన మంచికే అనే భావనతో గడిపినారు.  అర్జునునకు ఊర్వసి శాపము వల్ల నపుమ్సకుడుగా కావలసివస్తే దానిని అన్గ్యాత వాసమందు బృహన్నలగా తీసుకొని సంతోషముగా అనుభవించ లేదా. భీమసేనునకు దుర్యోదనాదులు చాల కష్టములు పెట్టలేదా విషాన్నము పెట్టి మూర్చ పోయినప్పుడు పాషాణము నడుముకు కట్టి నదిలోకి తోసివేస్తే భీముడు పాతాళలోకానికి వెళ్లి వాసుకి అతిథిగా ఉండి  అమృతము సేవించి పదివేల ఏనుగుల బల పరాక్రమములతో తిరిగి వచ్చెను కదా. ధర్మముదా భీముని రక్షించినది దుర్యోధనుని పురుష ప్రయత్నము వ్యర్థమేకద.

ఒక బ్రామ్హనుడు ఒక అస్వథ వృక్షమును ప్రదక్షిణము చేస్తుంటే అతనిని ఒక నల్ల తెలు కుట్టింది  ఒక దుష్టుడు దీనిని చూసి ఆ వృక్షమును సతవిధములుగా తిట్టి కాలితో తన్ని పోయేటప్పుడు అతనికి ఒక స్వర్ణ నాణెము దొరికినది దానిని తీసుకొని ఆతను వెళ్ళిపోయెను బ్రామ్హదు యోచించి చుండెను మనము సత్కార్యము చేస్తుంటే మనకు దుఃఖము సంభవించినది దుష్టుడు తప్పిదము చేసినను అతనికి ధనము ప్రాప్తించినది ఎందువల్ల అని తన దీర్ఘ దృష్టి ద్వారా చుస్తే తనకు మరణము సంభావించ వలసినది ఒక తేలు కాటుతో సరిపోయింది దుష్టినికి అధిక ధనము ప్రాప్తించవలసిన దానికి ఒక స్వర్ణ నాణెముతో సరిపోయింది అనేది తెలుసుకొనెను అందువల్ల కష్టము వల్ల దుఃఖము సంప్రాప్తమయితే తన పాప కర్మలు దుఃఖముతో తీరిపోయినది అని సంతోషించవలెను. 

ఈ బుద్ది తోనే కుంతీదేవి శ్రీకృష్ణుని నాకు ఎల్లప్పుడు కష్టములే సంప్రాతిమ్పచేసి సదా సర్వ కాలము నా మనసు నీ పాదపద్మములందే నిబిడి క్రుతము  కావలెనని కోరినది  సదా సర్వకాలము భాగవత్ధ్యానము చేసేవారికి దుఖములు ఎందుకు సంప్రాప్తిస్తుంది.

ప్రహ్లాదుని విషయము తీసుకొంటే తెలుస్తుంది. మనకు చిన్న చీమ కుడితే ఏంటో భాద అనుభవిస్తాము మరి  ప్రహ్లాదునికి సంప్రాప్తించిన దుఖములకు లెక్క ఉందా పర్వత సిఖరమునుండి క్రిందికి తోయిన్చినారు విష సర్పములచేత కాటు వేయిన్చినారు ఎనుగులచేత తోక్కిన్చినారు విషపానము చేయించినారు అయినను ప్రహ్లాదునికి దేనివల్లను కష్టములు సంభవించ లేదుకదా ఎందువల్ల భగవత్ భక్తీ వల్ల  పాప నాశనము అవడము వల్ల  పాప ఫలమైన దుఃఖము ఏర్పడలేదు

ఇందువల్ల మనకు ఏర్పడు సుఖ దుఖములకు మనము చేసుకొన్న పుణ్య పాపములే కారణము అవుతుంది

manvantaramulu mariyu indrulu

మన్వంతరం పరమాణం తెలుసుకోవేలేను ఒక మనవ వత్సరం దేవతలకు ఒక పగలు రాత్రి కలిసిన దినం. ౩౬౦ దేవ అహోరాత్రములు ఒక దేవ వత్సరం. ౧౨౦౦౦ దేవ వత్సరములు  ఒక చతుర్ యుగము దెబ్బైఒక్క చతుర్ యుగములు ఒక మన్వతరము. ౧౪ మన్వతరములు ఒక కల్పము(బ్రంహకు ఒక ప్రొద్దు ) రెండు కల్పములు బ్రంహకు ఒక రోజు. అలాంటి ౩౬౦ బ్రంహ దినములు బ్రంహ వత్సరము. ౧౦౦ బ్రంహ వత్సరములు ఒక బ్రంహ ఆయువు.
ఒక చతుర్ యుగంనందు పదునాలుగు మన్వంతరములు చక్రభ్రమణ రీతిగా మారుచు బ్రంహ ఆయుర్దాయము పర్యంతము ఉందురు.
అన్ని మన్వతరములందు సూర్య చంద్ర  అగ్ని వాయు కుబేర నిర్రుతి యమ వరుణ ఈశాన దిక్పాలకులు ఒక్కరే  కాని ఒక్క ఇంద్ర పదవి మట్టుకు ఒక్కొక్క మన్వతరమునకు ఒక్కొక్క ఇంద్రుడు మారుతుంటారు ఇంద్ర శబ్దమునకు శ్రేష్ఠ అని అర్థము. దేవతలకు ఇంద్రుడు దేవేంద్రుడు, మృగములకు ఇంద్రుడు మ్రుగేంద్రుడు దానవులకు ఇంద్రుడు దానవెంద్రుడు రాజులకు ఇంద్రుడు రాజేంద్రుడు లాగ. ఇక శచి ఒక లక్ష్మి అంటే ఐస్వర్యదేవత ఎవరు ఇంద్రుడుగా ఉంటె వారు ఐశ్వర్యముగా వుండేది సప్త ఋషులు మన్వత్ర మన్వంతరమునకు మారుచు ఉందురు.
ప్రథమ మన్వంతరము స్వాయంభువ మన్వంతరము  ఇందు సప్త ఋషులు మరిచి అత్రి అంగిరస పులహ క్రతు పులస్త్య వసిష్టులు. స్వాయంభువ మనువుకు ఇద్దరి కుమార్తెలు  ఆకుతి దేవహుతి అని వారి  పిల్లలు యన్గ్య కపిల  అని. ఈ మంవంతరమున యన్గ్యుడు ఇందురుగా పదవి వహించెను.
రెండవ మన్వంతరము స్వారోచిష మన్వంతరము  ఇతను అగ్ని కుమారుడు ఇతనికి ద్యుమత్ సుశేణ రోచిష్మాంత్ అని కుమారులు ఇందు రోచిష్మంతుడు/విపశ్చిత  ఇంద్ర పదవి వహించెను అప్పటి సప్త ఋషులు ఉర్జ, స్తంభ ప్రాణ దత్తోలి రిషభ నిస్చర అర్వైరతులు.
మూడవది ఉత్తమ మన్వంతరం ఉత్తమడు ప్రియవ్రతుని కుమారుడు. ధర్ముడు సున్రితల కుమారుడు సత్యజిత్ ఇంద్ర పదవి వహించెను.  మూడవ మన్వంతరమందు వసిష్ఠ కుమారులు కుకుంది కురుంది దలయ శంఖ ప్రవహిత మిత సంమితులు  సప్త ఋషులు.
నాలుగవ మన్వంతరము తామస మన్వంతరము ఇతను ఉత్తమని సోదరుడు ప్రియవ్రతుని కుమారుడు. హరిమేధుని కుమారుడు హరి. ఈ హరి  గజేంద్ర మోక్షమును గావించిన అవతార పురుషుడు శిబి ఈ మంవంతరమున ఇంద్ర పదవి వహించెను జ్యోతిర్ధమ, ప్రితు కవ్య చైత్ర అగ్ని పివారులు సప్త ఋషులు
ఐదవ మన్వంతరం రైవత మన్వంతరం ఇతను తామస మనువు కవల పిల్లలు  విభు ఈ మన్వంతరమునండు ఇంద్ర పదవి వచించెను సప్త ఋషులు హిరణ్న్యరోమ వేదసిరి వ్రుద్హబాహు వేదబాహు సుధామ పర్జన్య మహామునులు
చక్షుష మన్వంతరము ఆరవ మన్వంతరం ఇతను చక్షు కుమారుడు మనోజవ/మంత్రద్రుమ ఇంద్రపదవి వచించెను  సప్త ఋషులు  సుమేధస్ వ్రజ హవిష్మత్ ఉత్తమ మధు అభినామన్ సహిష్ణు.
ఏడవది వైవస్వత మన్వంతరం ఇతను సూర్యుని కుమారుడు శ్రధదేవుడు ఈ మన్వంతరమందు పురందరుడు ఇంద్ర ప్రదవి వహించును సప్త ఋషులు కశ్యప, అత్రి వశిష్ట విశ్వామిత్ర గౌతమ జమదగ్ని భారద్వాజులు 
 సావర్ణి మన్వంతరం ఎనిమిదవది ఇతను సూర్య తనయుడు మార్కండేయ పురాణములో సప్తసతి యందు దుర్గాపరమేస్వరి అనుగ్రపాత్రుడు బలి చక్రవర్తి ఈ మంవాతరములో ఇంద్ర పదవి వహించును దీపితిమంతుడు గాలవ రామ కృప దుని వ్యాస రుష్యసృన్గులు సప్తరుషులు.
దక్ష సావర్ణి మన్వంతరం ఇంద్రుడు అధ్భుతుడు తొమ్మిదవది బ్రంహ సావర్ణి పదవది సంతుడు ఇంద్రుడు ధర్మ సావర్ణి  పదకొండవ మన్వంతరము విషుడు ఇంద్రపదవి వహించును రుద్రపుత్ర సావర్ణి పన్నెండవ  మన్వంతరం  ఇందు రితుధర్ముడు ఇంద్ర పదవి వహించును రుచి దేవ సావర్ణి పదమూడవ మన్వంతరం దేవస్పతి ఇంద్ర పదవి వహించును ఇంద్ర సావర్ణి పదునాలుగవ మన్వంతరం శుచి ఇంద్ర పదవి వహించును.

patni yetupakka undavalenu

భార్య పురుషునికి శుభ కర్మలందు ఎటు కూర్చునేది అనేది ఒక తీరని జాడ్యముగా తయారైనది. పండితులు పామరులకు ఇది ఒక తీరని సమస్యగానే తయారైనది. కొందరు ఎడమ ప్రక్క కొందరు కుడి పరక్క అని వాద వివాదాములకు దిగెదరు. శ్రీ కృష్ణుడు భగవద్గీత ౧౭వ  అధ్యాయమందు శ్లోకములు ౫ ౧౧ ౧౩లొ యన్గ్య యాగాదులందు వేద శాస్త్రములందు చెప్పిన రీతిగా చేయకుంటే అది తామసిక క్రియగా మారి దుష్పలితములను పొందచేయును అన్నారు. దీనికి మూడు ముఖ్య కారణములను పరిసీలిస్తాము

౧. యన్గ్య యాగాది క్రియల్లో ఏటుల జరిపితే మనకు మంచి ఫలితము లబించును  ౨. మనము ఏ ప్రాంతములో నివసిస్తున్నాము అనేది. ఇది క్రమేణ వలస మార్పులవలన ఏది సరైనది అని నిర్ధారించ లేకున్నాము. ౩. మన కులాచారము చుద్దామంటే అది శాస్త్ర సమ్మతమైనదా దానికి అనేది లేక వారి వారి సౌకుర్యార్థము మార్చుకున్నారా అని పరిశీలించ వలయును.

వివాహ సంస్కారమందు వాగ్దానమంతరము అమ్మాయిని అబ్బాయికి ఎడమవైపుకు మార్చ్ కుర్చోమంటారు. 

కొంతమంది అమ్మాయి అబ్బైకి కుడి వైపున వుంటే పూజా పునస్కారములందు అందించుటకు సులభముగా ఉండుట వల్ల ఆలా కూర్చోవచ్చును అంటారు. కొంతమంది హృదయము వామ భాగమందు వుంది దానిని అమ్మాయికి సమర్పించుట వల్ల అని అంటారు. మనము ఇప్పుడు శాస్త్రము ఏమి ప్రమాణము అందించిందో చూస్తాము.

౧. మాధవాచార్య ప్రణీత సంస్కార విధి యందు "యన్గ్యే హొమే వ్రతే దానే స్నాన పూజాది కర్మణి దేవయాత్రా వివాహేషు పత్ని దక్షిణత శుభా" అంటే యన్గ్యము, హోమము, వ్రతము, దానము, దేవపుజా, యాత్ర, వివాహాది కర్మలను పత్ని కుడి ప్రక్కన ఉంటె శుభాదాయకము మరియు ఆశీర్వాదము అభిషేకము లందు పత్ని ఎడమవైపుకు ఉండవలనన్నది ఎందుకంటె భర్త తూర్పు దిక్కుగా వుండి సంస్కారములు చేయునప్పుడు దక్షిణము వైపు ఉంది ఆశీస్సులు తీసుకోకూడదు

౨. శిష్ట స్మ్రుతి యందు "అసీర్వాదే అభిషేకేచ పాద ప్రక్షాలనే తథా శయనే భోజనే చైవ పత్నీ తత్ ఉత్తరతో భవేత్" అంటే ఆశీస్సులు అందుకునేటప్పుడు బ్రామ్హలకు కళ్ళు కడిగేటప్పుడు భోజనమందు సయనిన్చేతప్పుడు వామ భాగామునందే ఉండవలయును.

౩. ఉపనయన సంస్కారమందు "జన్మదినే పుత్రకలత్ర సహితే యజమానే మంగళ ద్రవ్యయుత జలేన స్నాత్వ వాససి భుషనానిచ ద్రుత్వా కృత మంగళకో మాత పితృ గురు ఆచార్య కులదేవతా విప్రాన్ ప్రణమ్య గ్రుహాన్తే సుభాసనే ప్రాంక్ముఖో ఉపవిశ్య సాధ్హక్షినతో పత్నీం తస్యా దక్షిణతో బాలం ...."  అంటే ఉపనయన జన్మదిన చౌల తదితర సంస్కారములందు పత్నీ పుత్రా సహితముగా మంగళ స్నానములు గావించుకొని నూతన వస్త్రములు ధరించి తల్లి తండ్రి గురువు ఆచార్య కులదేవత విప్రులకు నమస్కరించి తూర్పు ముకఃముగా తానూ పత్ని దక్షిణముగా కుమారుడు పత్నికి దక్షిణముగా కుర్చుని సంస్కారములు చేయవలయును. 

౪. రామాయణములో "సీమంతెచ వివాహేచ చతుర్యా సహభోజనే  వ్రతే దానే మఖే శ్రాదే పత్నీం తిష్టంతి దక్షిణే"  అంటే సీమంతము, వివాహము చతుర్తి భోజనమందు వ్రాత, దాన, హోమం స్రాద్దాదులలో పత్ని దక్షిణముగా ఉండవలెను

౫ వసిష్ఠ హవాన విదానమందు "తతోభిషేకం కుర్యాత్ అత్ర పత్నీ వామతః రుద్ర కలశ పల్లవోదిహి సకలత్ర మభిశించేత్"

౬ పాణిని పుస్తకం ౪ ౧  అధ్యయము  సూత్రము ౩౩ "పత్యుర్నో యన్గ్య సయోగే యందు కార్యా కార్యాదుల ననుసరించే వామ దక్షిణ భాగములలో కూర్చోన వలెనని చెప్పి ఉన్నది

౭ శ్రీరాముడు అశ్వమేధ యాగమందు సీత ప్రత్యక్షముగా లేనందువల్ల కాంచన సీతను కుడి ప్రక్కన్ పెట్టుకొని నిర్వహించినట్టు రామాయణము చెపుతోంది.

౮ సర్వకర్మ అనుష్టాన ప్రకాశిక అనే పుస్తకమందు యన్గ్య యాగా పూజ వ్రతాదులందు దక్షినముగాను అభిషేకము, పాద ప్రక్షాళనము నిద్ర భోజనాడులందు వామ భాగమందు ఉండాలని నిర్దేసిన్చ్ చెప్పింది.

౯ నిత్ర్య కర్మ పూజా ప్రకాశిక యన్డుకుడా అలానే చెప్ప బడింది

౧౦మహా శివ పురనమందు శివ పార్వతి కళ్యాణ సమయమందు మైనా దేవి అదే హిమవంతుని భార్య శివుని కాళ్ళు కడిగేటప్పుడు కుడి ప్రక్కకు మారి వచ్చి నట్లు చెప్పబడింది

౧౧ హిరణ్యకేసీయ గృహ్య సుత్రమందు "అగ్ని ముపస మాదాయ దక్షినతః పాటి భార్యోప విస్యతి" అని చెప్ప బడింది ఇది యజుస్సాఖీయులకు వర్తిస్తుంది

౧౨ ఖాదిర గృహ్య సూత్రం పానిగ్రహస్య దక్షిణత ఉపవేసఎత్ అనియు

౧౩ జైమినీయ గృహ్య సుత్రమనందు దక్షిణత ఎకాయం భార్యముపవేస్యోతరతః పతిహి అని

౧౪ ధర్మ ప్రవ్రుత్తి యందు ఆశీర్వాద అభిషేకేచ పాద ప్రక్షాలనే తథా శయనే భోజనే చైవ పత్నీ తత్ ఉత్తరతో భవేత్ అని

౧౫ సంస్కార గణపతి యందు వామే సిందూర్ దానేచ్ వామే చైవ ద్విరాగమే వామే సనికస్యాయంస్చ భావేజ్జయప్రియార్తిని అని

౧౬ వ్యాగ్రపాడ స్మ్రుతి "కన్యా దానే వివాహేచ ప్రతిష్టా యన్గ్యకర్మని సర్వేషు ధర్మ కార్యేషు పత్ని దక్షిణత స్మ్రుత  దక్షిణే వసతి పత్ని హవానే దేవతార్చనే సుశ్రుష రతి కాలేచ వామ భాగే పసస్యతే  శ్రాదే పత్నీచ వామంకే పాదప్రక్షలనే తథా నాంది స్రాదేచ సోమేచ మధుపర్కేచ దక్షిణే  అని 

౧౭ అత్రి స్మ్రుతి యందు జీవత్ భర్తరి వామంకే మృతే వాపి సుదక్షినే శ్రాద యన్గ్య వివాహేచ పత్ని దక్షినతః సదా అని 

18 గోబిల గృహ్య సుత్రమందు పూర్వే కటంటే దక్షినతః పాణి గ్రహస్యోపవిష్యతి దక్షినేనే పాణినా దక్షినమసమంవాబ్దాయః షడ్జ్యాహుతి జుహోతి అని 

౧౯ ఆశ్వలాయన గృహ్య సుత్రమందు దంపతితు వ్రాజేయాతాం హోమార్య చైవ వేదికాం వాస్య దక్షిణే భాగే తాం వాదు ఉపవేసయత్ అని ఎలా ఎన్నో చూపించ వచ్చును. 

ఇందుములముగా మన శాస్త్రములందు కొన్ని కార్యాడులందు దక్షిణముగా కొన్ని కార్యాడులందు వామముగా వుండవలనని సుస్థిరముగా చెప్ప బడి ఉన్నది. మన ఋషులు మునులు తప్పుగా చెప్పరు

మనవాళ్ళు కొంతమంది వితండ వాదమునకు దేవునికి ఎడమ భాగాములోడా అమ్మవారు ఉండే అనవచ్చును కొంచము ఆలోచించడి అనుగ్రమునకు దేవి వామ భాగామండుడా ఉండవలెను కాని పైన చెప్పబడిని కార్యములందు ఎలా ఉండవలయునని మనకు సూత్రములు చెప్పివుంది కదా. 

శివుడు భార్యను వామ భాగములో పెట్టుకున్నదే అంటే వివాహ సమయములో యెట్లు ఉండేనో మీరు ఆలయ సిలపములు చుడండి శివునికి దక్షిణముగా పార్వతి తధక్షినముగా విష్ణువు కన్యాదానము చేయు శిల్పములు చూడలేదా? 

కాదు కూడదు మేము వామ భాగాములోనే పెట్టుకొని అన్ని కార్యములు చేస్తామంటే మీకు సంస్కార ఫలితములు లభ్యమవవు ధన క్షయము తప్ప ఇప్పటికైనా సరి చేసుకొని మంచి బ్రంహనులుగా తయారై మీరు బాగుపడి దేశమును బాగుపర్చండి. ఇంత కంటే  ఇక చెప్పడానికి ఏమి లేదు.

sarpa yaagam by janamejaya - mahabharatam 4

                          MAHABHAARATAM PART IV -    SARPA YAGA

Jnamejaya is son of Parikshit who died due to Snake Takshaka bite for Sungi curse.  After incarnation, king janamejaya married vaushta the princess of Kasi.  King janamejaya fully aware of the death of his father and wanted to take revenge on the total snake world. 

He organised sarpa yaaga for which sage chanda bhargava became hota sage pingala adhvaryu and sage sardhama as brahma.  Sages vaisampaayana, Paila and Veda Vyaasa too attended the sarpa yaaga. When mantras recited one by one snakes attracted towards the yaga kunda and voluntarily jump into it. Not one or two entire snake vasuki dynasty diminished in the yaaga. 

The position of snake Takshaka in awkward condition the yaaga kunda is inviting him and was with full of fear.  He is of sure that death is certain and he approched Indra to save him.

Snake vasuki repents about the curse of Kadruva and wanted to save his generation.  He approached his sister’s son sage Asteeka.   Jaratkaaru is the sister of Vasuki and mother of sage asteeka. Jaratkaaru, asked her son to consider the request of his maternal uncle and approach the king janamejaya to stop the sarpayaaga.   Sage asteeka agreed and went to king janamejaya sarpayaaga place along with vedic priests and praised the king janamejaya about his vamsa and the pride and also consider him to stop the destruction of innoscent snakes killing. .  The king and everyone in the yaga sala pleased and particularly king janamejaya asked the sage aseeta  and agreed to stop the sarpa yaaga.

Due to the power of sages mantra recitation, indra discarded Takshaka and it is certain that takshaka to voluntarily arrive to yaaga kundu for sacrifice but in the meantime due to sage asteeka the yaaga was stopped.  Innocent snakes were become the victims where is the powerful and wicked takshaka some how avoided the incident. 

Man always likes to live in society. Hence, the villages, cities and states become the habitant.  Though this is for some what good to man but itself become danger to his life. If any single person starts the fight it will spread to entire village and so on become a target to communal attack.  Caste rivulry will become prime.  We should not forget the history wherein hitler was totally eradicated due to jews rivalry. 

Present global condition is also in the same route and every powerful country  wanted to control others in caste/creed.  Vyaasa give us a good example to this incident as sarpa yaaga and also the solution.  The king Parikshit was subjected to death by Snake Takshaka.  The king janamejaya should take revenge on Snake Takshaka only if he wanted to do so,  but he has taken revenge on the entire snake community.  The other snakes subjected to death have not done any harm to king Janamejaya but he never thought of it.   Communal enimity is such. With king janamejaya there are so many learned priests, sages, including the sage vyaasa but no one has not averted the innocent killings. 

It is unpordanable sin to eradicate one community complete.  We have one more incident in mahabharata to cite this type of example is the story of PRAMADWARA.  We have seen in history also many of them totally diminished who start to eradicate one community/caste/creed.

Wicked and cruel people always have alliance with power centres i.e. the present day politicians. (previously from rulers of the states).  We experience this in today’s history in live.  Actual person committed the mistake is snake Takshaka but he approached to Indra the supreme of devas.  The men in power will always keep friendship woth wicked people for their personal gains. Likewise, indra also tried to save the  snake Takshaka.   But we should not forget that the same rulers/politicians will simply throw away the wicked who approached them if any problem arises to their seat itself. 

When the sages in the sarpa yaaga recited SAHENDRAYA TAKSHAKAYA SWAHA  indra simply washed his hands and thrown snake Takshaka to his destiny.   That is why sage asteeka intervene and convinced the king janamejaya to stop the eradication of snake community. 

Vyaasa wanted to state that snakes are only an indication but within ourselves we are also have many snakes and we should conduct the sarpayaga to eradicate the same wicked sarpas.

But history again and again proves that only the innocent and unconnected will affect and the actual persons responsible will be saved.   This is the history of revolution.  Same is happened in sarpa yaaga the innocent  and unconnected snakes are targetted and the actual snake takshaka was not subjected to any harm.

We too keep in mind and not to poke ourserves in the revolutions, strikes or hartals otherwise we too have the same situation.

know your mahabhaarata characters- parikshit

                                          MAHABHARAT PART III – PARIKSHIT SAAPA

Parikshit, the grandson of Arjuna ruling the Indraprasta.  Hunting is his favourite pastime.  Once he has been to forests for hunting and was chasing an animal.  Though the animal was hurt, it ran fast and escaped through a hermitage.  The particular hermitage is of  sage SAMEEKA.  The sage is doing tapas under the shade of tree.  Parikshit entered into the hermitage, enquired about the animal but the sage is in deep tapas and not answered to king.  As already the king is very much tired and thirsty in chasing the animal, lost his patience since the sage is not answered, in anger he saw dead snake in the hermitage and put the dead snake in the neck of sage and went off.

Srungi is the song of sameeka and he is also doing tapas.   Krusha one of the sishyas of sage sameeka came to srungi and told about the dead sanke in sameeka’s neck.   Srungi got wild and instantaneously he cursed the king Parikshit since my father is aged and doing tapas.    The king insulted the sage so he should die due to Takshaka snake bite on seventh day.  Then srungi arrived to his father and removed the dead snake from his neck.  Due to this the sage Sameeka came to concious and opened his eyes and came to know the arrival of king, placing of dead snake in his neck, and the curse of his son.  He was not satisfied with action of his son.  He advised that anger will destroy all the tapas like water leaking in a cracked pot.  The king is noble and due to his nobility only the sages are doing tapas peacefully.  He asked his son to retrovert the saapa but his son accepted his iniability to get back.  Immediately, Sameeka sent a word through his sishya to king all the happenings.

King parikshit felt very sorry, and immediately he summoned his assembly of ministers and handedover the kingdom to his son Janamejaya, and  arranged single pillar ashrama in a pond and was spending his time in hearing the great stories of Lord to attain mukti. 

Takshaka, the snake heard about the curse of Srungi and arriving to Indraprasta.  Sage kasyapa also heard the curse and he wanted to save the king from snake bite.  Kasyapa is an expert  to save people from all snake bites. Both heading to indraprasta.  Route is same but with different purposes.  Takshaka told kasyapa with pride that he can even burn 1000years old tree but sage kasyapa reiterated that he can bring back the same to normal.  Takshaka wanted to know about the power of sage kasyapa and hit bit a big baniyan tree and within no time the tree reduced to ashes.  Kasyapa collected the ashes and with his power able to bring back the tree to the same condition.  Takshaka astonished and concluded that if kasyapa arrives to Indraprasta,  the king will not die.  He played trick and lured the sage kasyapa that he will give more than the presents which the king will give and to go back without coming to Indraprasta.  Kasyapa for sometime thought over and agreed to accept the presents from Takshaka and went back.

Takshaka came to Indraprasta and seen the arrangements the king made.  He summoned his sonson seventh day of curse  and told them to reach the king with fruits to present him as young brahmin kids.  The brahmin kids arrived near the king and presented the fruits given by takshaka.  The king distributed all the fruits to the assembled people there keeping only one fruit.  After performing sandhyavandana he wanted to eat the fruit and pierced the same.  Initially he saw a small insect in the middle of fruit but ignored.  The insect instantaneously grown and bit the king and Parikshit reduced to ashes immediately.  All these happened in seconds.

What we should know is that the king Parikshit has not commited any harm but in a fit of anger he insulted the sage.  The sage srungi could not control the insult to his father and in anger he cursed the king to death.  Here both were in anger and without analysing the situation instantaneously committed the thing. Anger will reduce us to the lowest possible place and always we should keep anger in control.  When sage sameeka asked srungi to revert back the curse he could not do so because of his incapability to revert.

It is not necessary to send the sons as brahmin boys to king by snake takshaka.  More than this he lured the sage kasyapa with money and sent back him without giving opportunity to save the king.

Sage Kasyapa is a Doctor and his prime duty is to save the people.  He accepted the gifts from Takshaka and returned back without performing his basic duty.

Sage Vyaasa, highlighted in this incident that anger is the root cause for destruction and learned should not be  lured and go back from their prime duty. 

In our present day life we are coming across the above incidents which was shown by Vyaasa long before and cautioned us to be with about type of people.

vyaasa

                                                                  SAGE VEDA VYAASA.

Sage veda Vyaasa performed tapas for the benefit of humankind.  In those days, the veda being apourusheya have no definite bounds.  Vyaasa has recollectted all the veda mantras and regrouped into four as Rig, Yajus, Sama and Adharvana.  Thus he helped us to choose the authority of veda for each and every bliss.

Then he wrote 18 puranas, and given in detail about the divine knowledge.  Yet he is not satisfied, since all the people are not benefitted with vedas as every one can not have acess to vedas.  He wanted to give shape to hindu dharma essence and thought deeply how to formulate it.  Finally, he formed bharata samhita i.e. mahabharata which is on par with vedas, sastraas, puranas, and dharma sastraas in throwing knowledge about how mankind should livenot only for him but also for the society.

The mahabharata is not a purana giving details of any particular god and how to worship him in detail.  It is a itihaasa like ramayana.  Both ramayana and mahabharata give us as to how the humankind should live in society. In ramayana, rama came to this world as a human being and shown how we should live.  But in mahabharata it is not of a particular family but it the story of a society.

After formating the mahabhaarata himself vyaasa is more worried how to give a specific form so that everyone in the society can read it and he is very particular that it should not be like vedas which should be learn through hearing.   He prayed to Lord Bramha that he has formatted the mahabharata  wherein veda sara, purana essence,   was encoded to highlight  present past and future of humankind,  and the good, bad and ill effects of different stages of life of mankind and also about the world, stars, grahas and so on. He  want to give shape for his  imagination otherwise it will be of no use to human kind.  He requested him to help him   as to how he can give     shape to his  imagination.   Lord Bramha was pleased and told vyaasa, that only Lord Ganapati, the  destroyer of  all obstacles will help you in this regard.

Then vyasa, prayed to Ganapati and ganapati readily accepted to give shape  to the imagination of vyaasa but with one specific condition that the rendering should be  continuous without interruption otherwise he will stop at that particular place and go away.  Vyaasa thought over it and agreed to ganapati under one condition   that he has to understand the matter and write and Ganesa readily acceptted.  When vyaasa required some gap he used to tell some specific stanzas which could not  be understood easily to gain time from Ganapati.

After completion of formatting the mahabharata vyaasa was thinking that himeself  and suka bramhan,  will know the meaning of all mahabhaarata and only a portion is known to sanjaya, the chariator of Drutarashtra.  Even after giving a shape vyaasa wanted the mahabharata to reach every one.  Since everyone can not find time to read the entire episode, he throught to make it available to public as story telling so that people can hear without spending anything from their pocket.  Vyaasa knows how the future human kind will be and how much lazy they are. 

He has chosen the great sage narada to popagate in Deva loka, Asita devala in Pitru loka, his son suka in
Gandharva loka and sage vaisampaayana in manava loka.

When king Janamejaya, the grand son on pandavas performed the sarpa yaaga, the sage vaisampaayana told the mahabhaarata to him and during that time sage ugra srava, the son of Sage romaharshana  heard the same and he rendered the whole mahabharata in the assembly of sages in Naimisaaranya, a place near Lucknow and through them  it reached the whole of the mankind. 

The whole mahabharata was translated in telugu by the kavi traya Sri Nannayya, Sri Tikkana Somayaji and Sri Yerra Pragada to whom we are ever grateful. 

Vyaasa knows very much that mankaind having brain but full of greed and selfish. For personal happieness man  will always make others to cry. This is being happened ever from the birth of man kind.  In rock age, man use to fight with rocks and boulders and after the invention of arms the powerful invaded the weak.  In modern days, the use of hytech ammunition is being used.  Only the type of arms are being changed but the greed and wickedness of mankind was not changed till date.  The man is though selfish he has a heart to help others.

To transform the mankind into good one, two forces are working tirelessly i.e. political power and teachings of sacred people.  When political power is not effective the sacred teachings comes in handy to save the mankind.   Vedas available during the transformation of mainkind from animalkind. But it has no sepcific shape.  It is always authoritative. Since there is no specific shape to vedas, certain selfish people taken advantage of it  and become power centre to have authority on others.  During this stage only sage veda vyaasa arrived and made available to us many of the vedas and epics along with mahabhaarata to have first hand information about the mankind.

The same thing happened in the recent times also many of the foreign invadors invaded our country and looted our treasures enormously.  They found an easy way that being having many of the codes we could not establish the proper way of life and they have taken this into hand and ruled us.  This stage was continued  till we have our own constitution.

This type of transformation is being made by sage veda vyaasa in those days with single hand by giving us the great epic mahabharata. Initially he also regrouped all the vedas into four vedas, but people have less  faith in the vedas and never transformed  through fear of god.  Then he has taken the path of transforming the mankind to good behaviour  with stong belief that a man   never bend  for rule of law but for the good advices of fellow beings. This he understood that through the power centres are having enough powers to control but people are not easily controlable to them.

For this he has changed his type of pattern, in mahabhaarata, as vedas instruct us to talk truth but we are not adhearing but vyasa made a story of harishchandra, and through the story of pandavas how to establish the dharma and so on.

The story of mahabhaarata is not pertains to only Indians but also to the entire mankind in this world.  That is why many of the foreign people have translatted our epics into their languages and made available to those people to make themselves to live on the guideliness given by sage veda vyaasa.

vyaasa pournami - vyaasana janma vruttantamu

గురు పౌర్ణమి
వ్యాసాయ విష్ణు రూపాయ  వ్యాస రూపాయ  విష్ణవే  అని భీష్ముడు స్తుతించిన విధముగా వ్యాస మహర్షి పూజ  ఆషాడ  పౌర్ణమి రొజున చేస్తాము . వ్యాసుడు  పరాశర  మహర్షి కుమారుదు శక్తి  మహర్షి మనమడు,వసిష్టుని  ముమ్మనవడు.పరాశరడు త్రిలోక  పుజ్యుడు మద  మాత్సర్యములు లెకుండ మహా తపస్వి తెజోవంతుడు గుణ  సంపన్నుడు. ఒకపరి తీర్థయాత్రలకు బయలుదేరి యమున సమీపమునకు వచ్హి నది దాటుటకు మత్స్యగంధి నావలొ యెక్కెను. మత్స్యగంధి దాసరాజు కుమార్తె మత్స్య కులమునకు చెందినది. నావ యమున మధ్యకు వచ్హినది. ఫరశరునకు మత్స్య గంధి పైన మక్కువైనది అది తనకు తెలిపెను . తాను మత్స్య కులమునకు చెందినది అంటే పర్లేదు అనెను తన దేహము చాపల దుర్గంధముతొ ఉన్నది అంటె పరాశరడు తనను యొజన గంధిగా మార్చెను.తన కన్యాత్వము చెడును అంటె  కన్యాత్వాము చెడకుండా వుండెటట్లు వరము  ఇచ్హెను.  ఆప్పుడు  సూర్యుడు నడి నెత్తిన వుండటము  వల్ల తనకు సిగ్గుగా వున్నదన్నది అంటే పరాశరుడు  మంచుతొ ఒక ద్వీపమును యమున మధ్యలొ స్రుష్టించి తనతొ రమించి సధ్యొ గర్భము వల్ల ఒక కుమారుని ప్రసివింపచేసెను  . ఆ పిల్లవాడే  వ్యాసుడు పరాశరుడు సత్యవతిని చూసి ఆనందించి పిల్లవానిని చూసి మురిసిపొయి తన దొవన తాను వెల్లిపొయినాడు   వ్యాసుడు  చీకటి  ద్వీపమున జన్మించినందు వల్ల క్రిష్ణ ద్వైపాయనుడుగా పేరు కల్గెను.  అంతటితొ పరాశరుడు తన దారిలొ  వెల్లిపొయెను.  వ్యాసుడు తల్లికి నమస్కరించి తాను యెప్పుడు  తలచిన  తన వద్దకు వచ్హెదనని తపస్సుకై వెల్లిపొయెను. వ్యాసుడు మనకు పరాశరుని మూలముగా చెప్పవచ్హినది మనుజులు స్త్రీ సాంగత్యము కొరకు యెంత క్రిందికైన దిగజారుతారు తస్మాత్ జాగ్రత.  భారతము పంచమ వేదముగ వేద ఉపనిషత్తుల ధర్మ సాస్త్రములను సమీకరించి ఒక కథారూపమున అందించినాడు  మహాతపస్వి. ప్రతి పాత్ర ద్వారా మనకు ఒక సందేశము   అందించి మనకు మన సంస్క్రుతికి చాల గొప్ప సేవ  చేసిన మహానుభావుడు    ప్రతి పాత్రలొ మనకు అందించిన సందెశము   యెమిటొ  ముందుముందు చుద్దాము  మరి. మహనీయులు ప్రతిఫలా పేక్ష  లేకుండా  మంకు యెంతొ మేలు చెసారు.                        

chaaturmaasya vratamu

చాతుర్మాస్య వ్రతము హరి భక్తీ విలాసము భవిష్య పురాణములలో చెప్పబడినది.  ఈ వ్రత ముఖ్య ఉద్దేశ్యము ప్రాణి కోటికి జీవ కోటికి అహింసయే. యీ వ్రతము ఆషాడ సుద్ద  ఏకాదశి నుండి కార్తీక శుద్ద ఏకాదశి  వరకు అనుష్టించ వలెను. ఈ సమయములో ఆహార నియమములు చాల ముఖ్యమైనది. ఒక్కొక్క మాసము ఒక్కొక్క ఆహార వర్జమును పాటించడము ఒక వ్రతముగా అనుష్టించ వలెను.  మొదటి మాసము శాక వ్రతము  అంటే అన్ని కూరలను వర్జించటం శ్రీధరుని అనుగ్రహమునకు. రెండవ మాసము దధి వ్రతము పెరుగు తదితర సంభితిత వస్తువుల వర్జము హృషీకేస ప్రీతికోరకు.మూడవ మాసము క్షీర వ్రతము పాలు తదితర సంబంధిత వస్తువుల వర్జము పద్మనాభ ప్రీతి కొరకు. నాల్గవ మాసమందు ద్వివిద బహుబీజ గింజల వర్జము దామోదర ప్రీతి కొరకు. దీనితో కూడా ముఖ్యమైనది నేలపై పరుండడం. ఈ నాలుగు మాసములు విష్ణు పురాణము భగవద్ గీత, రామాయణం మహాభారతము భాగవత పురాణము వంటి గ్రంథ పారాయణము చేయడము సదా భగవంతుని స్మరణ తో  గడపడం చాల ముక్యమైనది.

చాతుర్మాస్య వ్రతము ఒక్క సన్యాస ఆశ్రమ వాసులకే కాదు గృహస్తులు కూడా పాటించ వలసినదే. ఈ సమయమున మహా విష్ణు యోగ నిద్రలో ఉండటము వాళ్ళ శుభా కార్యములు అంటే వివాహము, ఉపనయనము, నూతన గృహప్రవేశము, దేవాలయ ప్రతిష్ట లాంటివి చేయ కూడదు. కార్తీక శుద  ఏకాదశి అనంతరమే చేయవలెను. 

చాతుర్మాస్య వ్రతము గృహస్తులకు ఉపాకర్మ వ్రతము వలెనే సన్యాస ఆశ్రమంలో  వ్యాస పూజ చేసి మరియు తనకు ఆత్మ గ్యానము కలిగించిన గురువులకు కూడా పూజ చేసి వ్రత ఆరంభము చేసెదరు. సన్యాసికి ముఖ్యమైనది జీవ హింస చేయకుండా ఉండడము సర్వ ప్రాణి కోటి యందు ఒకే మాదిరి సంచరిస్తూ భేద అబెధములు ద్వేష ద్వేషములు లేకుండా ఎల్లప్పుడు సదా నారాయణ స్మరణతోనే గడపవలసి యుంటుంది. అందుకే సన్యాసి ఒకే చోటిలో మకాం పెట్టుకోకుండా సదా సంచారములోనే ఉండవలెను. లేకుంటే లౌకికమైన వ్యవాహరములలో సంబడితుడు కావలసి వుంటుంది. సన్యాసి ఎప్పుడు వండుకోకూడదు గృహస్తు వద్ద భిక్షతోనే జీవించాలి. దీని ఉద్దేశము వంట చేసేటప్పుడు ఎన్నో సుక్ష్మ క్రిముల సంహరణము చేయకుండా  ఉండటమే. అయితే సన్యాసులకు ఈ చాతుర్మాస్య వ్రత కాలమందు ఒకే చోటిలో ఉండుటకు శాస్త్రము ధర్మమూ నిర్దేసించి చెప్పింది కారణము జీవ హింస చేయకూడదని.  వర్షా కాలములో ఎన్నో పురుగులు సుక్ష్మ జీవులు బయట  ఆహారము కొరకై సంచరిస్తుంటుంది మనము  నడిచే టప్పుడు మన పాదములకింద నలిగి పోయే అవకాశములు ఎక్కువ కాబట్టి సన్యాసులకు ప్రయాణము వర్జించ బడెను.

ఈ చాతుర్మాస్య వ్రత విధానము ఒక సనాతన ధర్మ వాసులకే కాదు, బౌద్ధులు జైనులు కూడా దీనిని పాటిస్తారు. నారద మహర్షి తన పూర్వ జన్మలో తన తల్లితోకుడా చాతుర్మాస్య కాలములో సన్యాసులకు సహాయము చేస్తూ వారిచ్చిన గింజలను వాటిని తినడం వారితో కూడా భాగవత కదా శ్రావణము చేయడము వల్లనే తనకు జ్యానము కలిగిందని భాగవతం లో చెప్పి ఉన్నది.

గృహస్తులు ఈ చాతుర్మాస్య వ్రతము అనుష్టించేతప్పుడు కుమ్భములో వ్యాసాది మూర్తులను ప్రతిష్టించడం పరిపాటి కాని సన్యాసులకు నిమ్మ పండ్లయండు ఆవాహన చేసి పూజించ వలెను

వ్యాస పూజ యందు ఒక వ్యాస మహర్షినే కాక ఆరు వర్గములుగా ఆవాహన చేయడము పరిపాటి.

మొదటి వర్గమునందు శ్రీకృష్ణ, వాసుదేవ, ప్రద్యుమ్న, అనిరుద్హ, సంకర్షనాదులు కృష్ణ పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను.

రెండవ వర్గమందు వ్యాస, పైల, వైసంపాయన, జైమిని, సుమంతులు వ్యాస పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను.

మూడవ వర్గమందు శంకరులు, పద్మ పాదులు, సురేస్వరులు, హస్తామలకులు, తోటకులు, భాగవత పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను.

నాల్గవ వర్గమందు సనక, సనందన, సనత్కుమార, సనాతన, సనత్సుజాతాదులను సనక పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను. 

ఐదవ వర్గమందు ద్రవిడాచార్య  గౌడపాదచార్య, గోవింద భాగవత్పాదాచార్య, సంక్షేపాచార్య, వివరానచార్యులను ద్రావిడ పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను.

ఆరవ వర్గమందు, గురు, పరమ గురు, పరమేష్టి గురు, పరాపర గురువులను గురు పంచకముగా ఆవాహనము చేయవలెను.

వీరితో కూడా శుక, నారద, దుర్గ, గణపతి , క్షేత్రపాలక, సరస్వతి , ఇంద్ర, అగ్ని, యమ, నిర్రుతి, వరుణ, వాయు, కుబేర, ఈశాన, బ్రమ్హ, అనంతులను ఆవాహన చేయవలెను.

సుద్ధ చైతన్యమును సాలిగ్రామమందు ఆవాహన చేసి పూజించ వలెను.

సన్యాసుల కూటమి యందు  వయోపరిమితితో పెద్దగా గణింప బడరు.  ఆ సన్యాసి ఎన్ని చాతుర్మాస్య పూజలు చేస్తే అంత ప్రముఖుడు అంటే ముఖ్యత్వము కలుగును.

మనము దక్షినమునండు వ్య్యాస పౌర్ణమిగా అనుష్టిస్తే ఉత్తరమునందు గురు పౌర్ణమిగా పుజిస్తారు. స్మార్తులు చాతుర్మాస్యము వ్యాస పూజతో ఆరంభించి విశ్వరూప యాత్రతో ముగిస్తారు.

THOLI YEKADASI

ఆషాఢ శుక్ల ఏకాదశి మనము శయన ఏకాదశి అని వ్రతము ఆచరిస్తాము. దీనినే దేవ శయన ఏకాదశి  ఆషాడ ఎకదాసి లేక విష్ణు శయన ఏకాదశి లేక హరి వాసర ఏకాదశి లేక పెద్ద ఏకాదశి లేక  తొలి ఏకాదశి అని కూడా అంటాము. ఈ వ్రత విధానము భవిష్యోత్తర పురాణములో యుదిష్టురునకు శ్రీకృష్ణుడు చెప్పిన విదానముగా ఉన్నది.

పూర్వ కాలములో ఇక్ష్వాకు వంశములో మాంధాత అను చక్రవర్తి అయోధ్య నగరాన్ని పరిపాలిస్తుండెను. అతను రాజ్య పాలన బహు దార్మికముగా చేస్తూ ప్రజలను కన్నా బిడ్డల వలె కంటికి రెప్పల కాపాడుతూ రాజ్య పాలన జరుపుతూ ఉండెను. కొంత కాలమునకు అతని రాజ్యములో తీవ్రమైన కరువు సంభవించెను. ప్రజలు త్రాగుటకు కూడా నీరు దొరకక అవాస్త పడుతున్దిరి  నీరు లేని కారణమున దేవ రుషి పితృ ప్రీతి కార్యములకు భంగము వాటిల్లినది.  ప్రజలు క్లిష్టపరిస్తితిని రాజుకు విన్నవించుకుని తగిన పరిహారములు చేయించ మని వేడిరి .

మాంధాత చక్రవర్తి అంగిరస మునిని ప్రార్తించిన మీదట అతను ఆషాడ శుద్ద ఏకాదశి రోజున మాహవిష్ణుని శ్రద్హతో పూజించి పూర్తిగా ఉపవాసము ఉంది ద్వాదశి రోజున పార్వణ చేసిన  దేశము సుభిక్షముగా ఉంటుందని అదేసించెను  మాంధాత చక్రవర్తి తానూ తన ప్రజలతో కుడా ఈ వ్రతము జరుపుకొని సకాలములో వర్షములు కురిసి పంటలు బాగుగా పండి అన్ని క్రతువులు జరుపుకొంటూ సంతోషముగా ఉండిరి.

మనము కుడా ఆషాడ శుద్హ ఎదాదసి నాడు ఉపవాసము ఉంది మహా విష్ణును పూజిస్తే మనకు కుడా అన్ని సంరుద్హిగా లభిస్తుందని పెద్దల వాక్కు.

ఉపవాసము ఉండకపోయిన విష్ణు సహస్రాన్ని అయిన ప్రొద్దుట సాయంకాలము భక్తితో చదవండి ......

 

streelu gamanincha valasinadi

మీరు గమనించ వలసినది

౧ పుట్టినరోజు వివాహమైన రోజు మొదలగు విశేష దినములందు ఇంటిలోని పెద్ద వారందరికీ  నమస్కరించి ఆశిస్సులు పొందడం మనము అనుసరించి పిల్లలందరినీ అనుసరింప చేయవలెను

౨ అందరు తల దువ్వుకోనేటప్పుడు పాపిట తీసి దువ్వుకొన  వలెను. పాపిట లేకుండా దువ్వుకోనుట దరిద్రాని సంభవింప చేస్తుంది. పాపిట తీయడంలో ఆరోగ్య విషయము ఏమిటంటే తలలో నీరు చేరకుండా ఉండడానికి సహకరిస్తుంది  తలలో నీరు చేరుకొంటే అనేక రోగములకు దారి తీస్తుంది కదా.

౩ మెంతులు ఆహారములో ఉపయోగించడం వలన బుద్ధి కుశలత పెరుగుతుంది

౪ ప్రతిరోజూ రెండు అరటి పండ్లను తీసుకొంటే రక్త పోటు తగ్గుతుంది. కార్రోట్ వండేటప్పుడు ఇంకొక కూరను చేర్చకుండా వండవలెను లేకపోతె కార్రోట్ పోషక విలువలు దొరకవు.

౫ పితృ దినములను భిక్షము ఇంటిలో వేయకూడదు. రోలు రోకలి సంనిగిల్లు చాట ఇంటి కడప పైన కుర్చొన కూడదు  అందువల్ల దరిద్రము సంభవించును. కూర్చొనే బల్లను కాలితో తన్న కూడదు. పండుకొని నీరు త్రాగరాదు.

౬ రెండు చేతులతో తలను గీరుకోరాదు. తల విరవ పోసుకొని గడప దాటి పోరాడు.

౭ ఇతరులపై కోపగించుకోని చాడీలు చెప్పరాదు.తన గురించి తన కుటుంబం గురించి ఎప్పుడు గొప్పగా చెప్పుకోకూడదు  ఎదుటి వారి మనస్సు నొచ్చు కోనేలాగున మాటలాడ కూడదు.

౮  సదా నామ స్మరణ చేయండి వంట వండేటప్పుడు ఇంటిలో మిగత పనులు చేసుకునేటప్పుడు నామ స్మరణ చేస్తూ ఉంటె మనకు అవసాన కాలంలోకూడా మన మనస్సు దానినే స్మరిస్తూ మనకు పై జన్మ ఉత్తమమైనదిగా దొరుకును 

౯ కాలము వస్తువు యొక్క విలువ తెలుసుకొని దానిని ఉపయోగించుకోన వలెను. 

౧౦ కుటుంబములోని కలతలను బంధువుల వైషమ్యములను స్త్రీ అవలీలగా సరిచేయ గలదు. బుద్ధి కుశలత ఇచ్చి పుచ్చుకొనే మనస్తత్వము ఉండవలెను. 

౧౧ ఇంటిలోపల వెంకటేశ్వర స్వామి అమ్మవారితో కూడా    స్వర్ణ అలంకారములతో ఉండే పటము వుంచుకొని   పుజిస్తుంటే వాస్తు దోషములన్నియో పరిహారము అగును.  .

౧౨ మురికి చేరుకొన్న పళ్ళు,  మురికి గుడ్డలు ధరించడం, చిరిగినా దుస్తులు ధరించడం, అధికమైన తిండి, ఎల్లప్పుడు నిష్టుర భాషణం, సంధ్యా కాలాలలో నిద్రించడం చేయకుదనివి ఇది దరిద్రానికి దారి కల్పిస్తుంది.

౧౩ అజీర్ణమునకు జీలకర సొంటి జాజికాయ పొడి సమముగా ఒక స్పూన్ తీసుకొని వెచ్చటి నీతితో తాగితే సరిపోతుంది. మలబద్దకం ఉంటె రాత్రి పడుకొనే ముందు ఒక స్పూన్ కరక్కాయ పొడి వెచ్చటి నీతితో తాగి పడుకోండి పొద్దున్న సులబమైన విరేచనము కలుగును.  దగ్గు అధికముగా వుంటే కొద్దిగా మిరియాలు తాటి కలకండ కలిపి బుగ్గలో పెట్టుకొని ఆ నీటిని మింగుతూ వుంటే చాలు.

౧౪ సుఖమైన దుఖమైన దానిని అనుభవించ వలసిందే ఇది రెండు బండి చక్రముల వలె మానవ జీవితంలో వచ్చేవే ఏది శాశ్వతముగా ఉండదు.

౧౫ సంపాదనకు తగ్గట్టుగా సెలవు చేస్తూ ఎంతో కొంత పొడుపు చేస్తున్దవలెను. పిల్లల వివాహమునకు చేర్చునది ఉద్యోగ విశ్రాంతి కాలమందు వచ్చిన ధనము తప్పకుండ గవర్నమెంట్ బ్యాంకు యందు మట్టుకే పెట్టుకోండి అధికమైన వడ్డీ ఇస్తారని వ్యాపారుల మాయ మాటలకు మోసపోయి మొదటికే నష్టము తెచ్చుకోకండి  ఎదుటి వారి మాయ మాటలకు లోన్గితే కుటుంబము గతి అధోగతి అయిపోను.

౧౬ ఎట్టి పరిస్తితి లోను నగలు అరువు తీసుకోకండి మీరు అరువు ఇవ్వకండి

౧౭ కుటుంబములో ఒకరికొకరు అనుసరణతో నడచుకో వలెను. తన మాటే నెగ్గాలని ప్రవర్తించ కూడదు. సత్ప్రవర్తన లేని భర్తను, ముక్కోపిని దుర్భాషలాడు భర్తను భార్య మంచి మార్గమునకు తన ప్రవర్తనతో తీసుకు రాగలదు.

౧౮ ఇంటి ముందరి హాలులోనే మంచి నీటి వసతి కల్పించుకోవడం చాల అవస్యము. నేటి కాలంలో మంచినీరు అడిగి తెచ్చేలోపు  ఎన్నో ఘాతుకములు జరిగిపోతున్నది. స్త్రీలు వృద్దులు ఒక్కరే ఇంటిలో ఉండేటప్పుడు తెలిసినవారని పోరుగువారని లోనికి వదలకూడదు. 

౧౯ పొరుగువారి ఎదుట మన ఇంటి వ్యవహారములను చర్చించ కూడదు. మన ఇంటి లోటు పాతులను యెంత సన్నిహితులైనను చర్చిన కూడదు. తన భర్త గురించో అత్తా మామల గురించో కోడలి గురించో ఇరుగు పొరుగు వారితో చర్చించ రాదు దీని వల్ల మనకు ఒరిగేది ఏమి లేదు కాక పొతే వారి వద్ద మనము చులకనై పోతాము.  

౨౦ దూర దర్శని సీరియల్స్ చూడకండి అవి మీ బుర్రలను నాశనము చేయును. మీ పిల్లల అభ్యుదయమే మీకు మొదటి కర్తవ్యము

bhagavad geeta modati sloka arthamu

 

ధర్మ క్షేత్రే కురు క్షేత్రే సమవేతా యుయుత్సవః  మామకాః పాణ్డవాశ్చైవ కిమ కుర్వీత సంజయ

భగవద్గీత అర్థమంతయు ఈ స్లోకమందు నిక్షిప్తమయినదని చెప్తారు. క్షేత్రే ధర్మ క్షేత్రే  (సతి) కురు మామకాః పాండవస్చైవ సమవేతా యుయుత్సవః కి మకుర్వత 'సత్ జయ' అని అన్వయించుకుంటే క్షేత్రం అనే శరీరము ధర్మము ఆచరించుటకు యోగ్యమైనది అవుతుండగా కురు ధర్మము ఆచరించుము. ధర్మము ఎందుకు ఆచరించ వలయును అంటే ఈ శరీరమందు మామకాః మమకారములనే అహంకారములు రాజస తామస గుణములు పాణ్డవః  స్వచ్చమైన సాత్వీక వృత్తులు యుద్దమునకు సిద్దముగా ఉన్నది. ఆ రెండిటి అలజడిని తప్పించుకొనుటకు (కిమకుర్వీత) శాస్త్ర విహితములైన ధర్మములను ఆచరించ వలయును అనే అర్థము వస్తుంది.

గీతచార్యులు "తస్మాత్ శాస్త్రం ప్రమాణం తే కార్యా కార్య వయస్తితౌ గ్యాన్త్వ శాస్త్ర విదానోక్తం కర్మ కర్తు మిహార్హసి"  అన్టే కార్య కార్య విషయములందు మనకు శాస్త్రమే ప్రమాణం కాబట్టి సాస్త్రమునందు చెప్పబడినట్టుగానే కర్మలను ఆచరించ వలయును. లౌకిక కర్మలకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వకూడదు  లౌకిక కర్మలు దేశ కాల పాత్ర వశముగా మారుతూ వుంటుంది. ఋషి ప్రోక్తములైన శాస్త్రములందు చెప్ప్పబడిన ధర్మములు అట్లు కాదు. సృష్టి నుండి ప్రళయము వరకు ఇహ పరమందు వాటి ప్రామాణ్యము స్థిరముగా వుంటుంది. మరియొకటి ఈ శ్లోకము అంతమందు   సంజయ అని ఉన్నది కదా దానిని మనము సన్ జయ అని పద విభాగముగా చెప్పుకుంటే శాస్త్ర విహిత కర్మలను ఫలాపేక్ష లేకుండా  ఆచరిస్తే మనము సన్ సత్పురుషులమై జయ జయము పొందగలము.  ఇక్కడ సన్ అనేది సత్ అనే పదానికి ప్రధమ ఏకవచనము కాబట్టి దానికి పవిత్రత అనే అర్థము వర్తిస్తుంది.   కటపయాది సంఖ్యా సాస్త్రమువల్ల జ వర్ణమునకు ౮ అని యా వర్ణమునకు ౧ అని సంకేతములు. విపరీతక్రమో ద్రష్టవ్యః అనే సూత్రము ప్రకారము ౮౧ పద్దేనిమిదిగా మారుతుంది.  ౧౮ జయమునకు సంకేతము.

 

మహా భారత మంగళా చరణ శ్లోకము " నారాయణం నమస్కృత్య నరం చైవ నరోత్తమం, దేవీం సరస్వతీం చైవ తతో జయ ముదీరయేత్"  ఇందు కుడా మనకు జయ సబ్దము కనిపిస్తుంది. భారతమునందు ౧౮ పర్వములు సేనలు ౧౮ అక్షౌహినిలు, భారత పోరు ౧౮ దినములు, భగద్గీత అధ్యాయములు ౧౮.  భారత మంగళా చరణ స్లోకమందు భగవద్ గీత మొదటి స్లోకమందు కుడా జయ సబ్దము మనకు కినిస్పిస్తుంది..  దీని ప్రాముఖ్యము ఎమవుతుందంటే అహంకారాదులను జయిస్తే కడపట జయము నిశ్చయము.  

భగవద్ గీత కడపటి శ్లోకము "యాత్ర యోగీస్వరః కృష్ణో యత్ర పార్థో ధనుర్ధరః తత్రశ్రీ విజయో భుతిహి ద్రువనీతిర్ ర్మతిర్మమ" మనకు జయ సబ్దము కనిపిస్తుంది.  సకాలమందు దున్ని ఎరువు వేసి నీరు పట్టి కలుపు తీసి పరామర్శించిన కర్షకునకు శ్రమ లేకుండా పంట చేతికి అందివస్తుంది. అటులనే శరీరం అనే క్షేత్రం ధర్మా చరణమునకు అనువైమైనప్పుడు శాస్త్ర విహిత ధర్మము ఆచరిస్తే జయము సత్వరము లబిస్తుంది.

ధర్మ క్షేత్రే అనే శ్లోకమునకు పైన చెప్పు బడిన వ్యాఖ్యానము మీకు కొత్తదిగా వింతగా కనిపించినా అర్థ వంతముగా ఆశా జనకముగా వుంది కదా ఈశ్వరుని పొందుటకు అనేక మార్గములు ఉన్న విధముగానే గీత వ్యాఖ్యానము కుడా నీటి కొలది తామర అన్నట్లు మరియు గీతచార్యులు చెప్పినట్లు యో యో యం యం అన్నట్లు  మనము అనువర్తించు కొవచ్చును. మీకు ఇది అర్థవంతముగానే ఉండునని ఆశిస్తాను.

steelu cheya taginadi cheya kudanidi

                                       స్త్రీలు చేయ కూడనిది చేయ తగనితి - ౨

౧ అన్నము వడ్డించేటప్పుడు మొదట ఆకులో ఉప్పో లేక చర్కేరో అదిలేకపోతే కురముక్కలైన వడ్డించి పిదప అన్నము వడ్డించ వలెను  మొదట అన్నము వడ్డించి తర్వాత వ్యంజనములు వడ్డించేది స్రాద్హమందే.

౨ పొరుగువారి పడకలలో పండుకొన రాదు విడుదులలోనో కళ్యాణ మంటపములలోనో నిద్రించ వలసి వస్తే ఆ పడకలపైన మీ చీరనో లేక మీ భర్త దోవతియో పరచి దానిపైనే పండుకోనవలెను.అందువల్ల మనకు పడక దోషము అంటదు పడక దోషము అంటే ఇంకొకరు పండుకోనిన దాని  వల్ల వారి చెమట  అపాన వాయువు వదలటము సంభోగము వల్ల వచ్చిన దోషములు మనకు అంటవు.

౩ ఇంటి మొత్తానికి పడక గదులకు వారమునకు ఒక మారో లేక రెండు మార్లో సాంబ్రాణి పొగ దట్టముగా వేయవలెను దీని వల్లి సుక్ష్మ క్రిములన్ని నశించి పోవును.

౪ రాత్రి పండుకొనుటకు పోవునపుడు ముఖము కాళ్ళు చేతులు శుభ్రముగా మంచి నీటితొ కడుగుకొని తడిలేకుండా తుడుచుకొని లలాట సున్యము లేకుండా కుంకుమో లేక విభూతియో పెట్టుకొని శివనామ స్మరణ చేసుకుంటూ ప్రశాంతముగా నిద్రించ వలెను.  ప్రొద్దున లేచేటప్పుడు విష్ణు నామము చెపుతూ లేవవలెను. దీనిని మీ ఇంటి యందు వుండే అందరు పాటించే విదముగా  చూసుకొనవలెను.

౫ ఎగ ఊపిరి అంటే దీర్ఘ శ్వాసము ఎప్పుడు వదలకూడదు  ఆవలించేటప్పుడు నోటికి అడ్డము పెట్టుకొని  ఆవలించవలెను అప్పుడు అరుపులు కూతలు చేయకూడదు.

౬ అత్తగారు మామ గారు భర్తతో పుట్టిన వారిని ఎప్పుడు విసుక్కోన రాదు. భర్త వారికి సహాయ సహకారములు చేస్తే మనము అడ్డుగా ఉండకూడదు అందు వల్ల వాళ్ళ శాపానికి గురికాకుండా ఉంటాము.

౭ వివాహానంతరము తన పుట్టింటి స్తితిగతులను అవగాహన చేసుకొని తనకు ఏదైనా కావాలంటే కోరాలి.  ఆలా కాకపొతే పుట్టింటి వాళ్ళు అమ్మాయి మనసుపడి అడిగిందని శక్తి మించి అప్పు చేసి మనకు కొనిచ్చి తర్వాత వారు బాధ పడుతుంటే ఏమి చేయలేని అసహాయ స్థితిలో ఉంటాము అందువల్లే అడిగే ముందు ఒకటికి పది సార్లు యోచించి అడగాలి.

౮ ఎదుటి వారి స్థితి గతులను గమనించే పక్వము మంకు వస్తే  ఒక కోరిక కోరేముందు బాగుగా యోచనచేసి అడుగగలము.

౯ భర్తపై అలిగో లేక కారణము లేకుండా పుట్టింటికి పోకూడదు తోచి తోచనమ్మ తోడికోడలి పుట్టింటికి వెళ్ళినట్లు.  దీనివల్ల మనకు రెండిల్లలోను  గౌరవ మర్యాదలు తగ్గిపోతుంది.

౧౦ నేటి స్త్రీకి దేనిని జీర్నించుకొనే శక్తి సామర్త్యములు చాల తక్కువ. ప్రతి చిన్న విషయమునకు బెంబేలు ఎత్తి పోవడము ఒక జాడ్యమై పోయింది. కష్ట నష్టములు మనుషులుకకు  కాక వేరెవరికీ రాదు దేనిని ధైర్యముగా ఎదుర్కొని జయించుకొని రావలెను.

౧౧ కుడి చేయి అనామిక  అంటే ఉంగరపు వేలి యందు బంగారు ఉంగరమును దరించ వలెను. ఆయుర్వేద శాస్త్రము ఆ వేలి నుండి వెళ్ళే నరము హృదయమునకు చేరుతుంది కాబట్టి బంగారు లోహమునకు హృదయ సంబంద రోగములను నిరోధించే గుణము ఉంది కాబట్టి అలా దరించ వలెను అని చెప్పింది

౧౨ గుమ్మడి కాయ ముక్కలు మార్కెట్టు నుంచి కొనుక్కుని వచ్చిన నాడు వండేయ వలెను లేకుంటే అది మనకు ఆరోగ్యానికి  చెడుపు చేస్తుంది

౧౩ ఎవరికైన అప్పు ఇవ్వవలనన్న సాయంకాలము దీపము పెట్టిన తర్వాత మరియు మంగళ శుక్ర వారములలో ఇవ్వరాదు

౧౪ పండ్లు తోమేటప్పుడు ఒకే స్తలమందు ఉండి తోమవలెను ఊరంతా తిరుగ రాదు ఇప్పుడు ఇది ఒక జాడ్యముగా తయారైనది

౧౫ గోళ్ళు ఎప్పుడు కొఱక రాదు.

౧౬ ఇంటినుండి బయటకు వెళ్ళేటప్పుడు ఎక్కడకు వెళతారు అని అడగటమో లేక వెనకకు పిలవదమో లేక తుమ్మడమో లాంటివి చేయకూడదు

౧౭ డబ్బు బంగారు నగలను యెంత కోప ద్వేషములు ఉన్న విసర కూడదు దానిని అలక్ష్యము చేస్తే అది మనలను విడిచి వెళ్లి పోను 

౧౮ దీపము పెట్టిన తర్వాత పెను చూడడము, గుడ్డలు కుట్టడం, తలకు నునే రాచు కోవడం చేయ కూడదు ఇది దరిద్రాన్ని ఆహ్వానిన్చేదే 

౧౯ భర్త మగ పిల్లలు తులసి అధికము తినకుండా చుసుకోవలెను తులసి క్రిమి సంహారిణి మట్టుకే కాదు వీర్య నిర్జీవము కూడా చేస్తుంది తర్వాత కాలంలో పిల్లలు కలుగలేదని బాధపడడం గుళ్ళు గోపురాలకు తిరగడం చేయక్కరలేదు 

౨౦ చవితి చంద్రుని చూడకూడదు  కట్టుకునే గుడ్డలకు నిప్పు తగిలి కాలితే ఆ అవస్త్రములను త్యజించేయవలెను ఇంటిలో ఉంచుకోకూడదు 

౨౧ ఎడమ చేతితో పిల్లలను తోయడం తలలో కొట్టడం లాంటివి చేయకూడదు ఇంటి ఎదురుగా కుప్పను కుమ్మరించడం దానికి నిప్పు పెట్టడం లాంటివి చేయకూడదు

౨౨ పొద్దున్న లేవగానే ఇంటిలోని వెనుక ద్వారమునే తెరవవలెను అయ్యా మేము ఫ్లాట్లో ఉన్నాము వెనుక ద్వారం లేదు అంటే వెనుక ఉండే కిటికీ తెరిచి కొంతసేపటికి సింహ ద్వారమును తెరువవలెను

౨౩ చేతి నిండుగా ఎన్ని బంగారు గాజులు పెట్టుకొన్నాను ఆకు పచ్చ రంగు అద్దము గాజులను కూడా దరించ వలెను

౨౪ తిన్న తట్ట ఆకో ఎండ నివ్వ రాదు తినగానే ఎత్తేయ వలెను తిన్న తట్టను లేక ఆకును దాట రాదు వారు వారు తిన్న  తట్టలను ఎత్తి కడగడం కుటుంబములో చేయించ  వలెను

౨౫ పండుకున్న వాళ్ళను దాటి పోకూడదు.  వచ్చి కూర్చున్న తర్వాతే వడ్డించ వలెను

౨౬ భూమిపై రాస్తూ నడవటం భూమి అదిరేటట్టు నడవటం ఎన్నడు చేయకూడదు స్నానంతరం తుడుచుకున్న తువ్వాలును తలుపుపైన వెయ కూడదు ఇది దరిద్ర హేతువు అయితే మనవాళ్ళు దీనిని అలవాటుగా చేస్తున్నారు

౨౭ స్నానము చేసేటప్పుడు పాడటము మాటలాడడం నవ్వటం లాంటివి చేయకూడదు భగవన్నామము మనసులోనే జపిస్తూ స్నానము చేయవలెను నీటిలో నీడను చూడ రాదు

౨౮ ఉత్తరం లేక కాంక్రీట్ బీం కింద పండుకోనడమే సదవటం చేయకూడదు

౨౯ పడకలలో కూచొని తినడం ఒంటి చేత్తో పెట్టుకొని తినడం తిరుగుతూ తినడం ఒక తట్టలో పెట్టు కొని నలుగురు తినడం లాంటివి ఎన్నడు చేయకూడదు ఇది మహా దరిద్రాని సంబవింప చేయును అయితే ఇప్పుడు ప్రజానీకం దీనిని ఒక గొప్పగా చేస్తున్నారు పిదప కాలంలో అవస్త పడేటప్పుడు మనము చూడలేము కదా?

౩౦ అన్నము ఉప్పు నెయ్యి చేతితో వడ్డించ కూడదు గరిట తోనే వడ్డించాలి వద్దిన్చేతప్ప్పుడు చేతిలో గాజులు లేకుండా వడ్డించ కూడదు  తినేటప్పుడు మధ్యలో లేవకూడదు

౩౧ స్త్రీలు ఏళ్ళ వేళల మాంగల్య శ్లోకమును పటిస్తున్డాలి. ఇది సావిత్రికి అనసూయ ఉపదేశించిన శ్లోకము దీని ప్రభావము వలెనే సావిత్రి యముడినే మెప్పించి తన భర్త ప్రాణములను మరల పొందింది మీకు కూడా ఈ శ్లోకమును ప్రతి నిత్యమూ మీరు కూడా ప్రార్తిసుంటే మీకు కూడా దీర్ఘ సౌమంగల్యము ఉంటుంది

 

    MANGALE MANGALAADHARE MAANGALYA MANGALAPRADE  MANGALAARTHAM MANGALESI MAANGALYAM DEHIME SAADAA

 

పై శ్లోకమును తెలుగులో అనువరించుటకు కుదర లేదు మంగలి అనే వస్తుంది అందువల్ల ఆంగ్లములో ఇచ్చాను. అర్థము  చేసుకుంటారు అని అను  కుంటాను

మరి కొన్ని రేపు చూస్తామ మరి ........ 

స్త్రీలు చేయ తగిన చేయ కూడని పనులు

 స్త్రీలు చేయ తగిన చేయ కూడని పనులు
౧. స్త్రీలు ఎప్పుడు గుమ్మడి కాయను కొట్టరాదు ఎందుకంటె గర్భ సంచి కిందికి జారిపోయే అవకాశములు ఎక్కువ 
౨.గర్భిణి స్త్రీలు శూర టెంకాయ తమిళంలో చిదరు కాయ్ అంటారు దానిని కొట్ట కూడదు ఎందుకంటె అడురుడుకు గర్భము జారిపోవచ్చు, అదే మాదిరి శూర టెంకాయ కొట్టే స్తలములో కూడా ఉండకూడదు 
౩ గ్రహణ సమయమందు భూమ్యాకర్షణ శక్తి మార్పు చెందుతుంది. దాని పరిమాణము మనపై చాల ఉంటుంది ముఖ్యముగా మన కడుపులో ఆహార పదార్థములు జీర్నమవడానికి కావలసిన ఆమ్లములు ఉరవు అందువల్ల జీర్ణము కాదు ఈ కారణముగానే గ్రహణ సమయమునకు ముందుగ మూడు గంటలకు పూర్వమే మన కడుపులో ఏమి ఉండకూడదు అంటారు 
౪ మీ భర్త పిల్లలు మంగళ వారము నాడు క్షవరము గడ్డము గీసుకోవడము చేయనీయ వద్దు ఈ ప్రక్రియ దరిద్రాన్ని సంభవింప చేయును 
౫ మంచి పనులను శుక్ల పక్షము నందే అంటే అమావాస్య నుండి పౌర్ణమి వరకే చేయ వలెను
౬ మీరు మీ పిల్లలో దిండు పైన కూర్చో వద్దు ఐతే ఈ కాలములో అందరు దీనిని తప్పక చేస్తుంటారు 
౭ స్త్రీలు రాత్రి సమయమున గాజులు కమ్మలు తీయరాదు 
౮ దుక్కము విచారణ చేయ వచ్చిన వారిని ఆహ్వానించ కూడదు అలాగే వారు పోయేటప్పుడు వెల్లివస్తానని చెప్పా కూడదు ఈ మధ్య కాలంలో దుఃఖము విచారించ వచ్చిన వారినిని రండి రండి అంది సాదరముగా ఆహ్వానించి స్థలము ఇచ్చి పోర్చోపెట్టి కాపీలు ఇచ్చి చాల అతిథి మర్యాదలు చేస్తారు పరోక్షముగా మనము అశుభములను కోరుదోవడానికి ఇది నాంది అవుతుంది 
౯ కోత్త వస్త్రములను ధరించే ముందు దానికి కొంత పసుపు ఏదైనా ఒక ముల రాయాలి పసుపు క్రిమి నాసిని 
౧౦ ఒకరు ధరించిన పూలను మరొకరు పెట్టుకోడదు అయితే ఈ మధ్య కాలములో ఈ పని చాల చోట్లలో సహజమై పోయింది
౧౧ నలుపు రంగు వస్తువులు బట్టలు దరించ కండి ఈ మధ్య కాలంలో సువాసిని స్త్రీలుకుడా నలుపు రంగు వస్తువులు ధరించడం ఎక్కువై పోయింది 
౧౨ ఉప్పు మిరప చింతపండు వీటిని ఎవరికి ఇచ్చిన చేతిలో ఇవ్వకూడదు కింద పెట్టండి వాళ్ళే తీసుకొంటారు ఈ మద్య కాలంలో ఉప్పు చేతితో వడ్డించడం చాల చోట్లలో గమనిస్తాము 
౧౩ ప్రతి రోజు భోజనమునకు ముందు కాకికి అన్నము పెట్టండి ఇది పితృ దేవతలకు ప్రీతి కాకికి మనము భోజనము చేయుటకు ముందు కుక్కకు మనము తిన్న తర్వాత పెట్టాలి అయితే కుక్కలను ఎల్లప్ప్పుడు కన్న సంతానానికంటే ఎక్కువగా లాలిస్తూ దాని నోటికి ఆకులోంచి అందిస్తూ భోజనము చేయడము ఎక్కువై పోయింది 
౧౪ టెంకాయ చిప్ప తామ్బులము ఇచ్చేటప్పుడు మూడు కండ్లు వుండే భాగము మీరు ఉంచుకొని మిగత భాగము ఇతరులకు ఇవ్వవలెను 
౧౫ స్త్రీలు ఎప్పుడు జుట్టు విరవ పోసుకొని ఉండకూడదు ఇది జ్యేష్టాదేవి స్వరూపము ఇంటిలో మంగళము జరుగుటకు విఘ్న కారణమవుతుంది ఈ చర్య ప్రతి గృహములో ఇప్పుడు ఒక తప్పని సరి అయిపొయింది 
౧౬ సుక్రవారమునాడు గాని జీతము రాగానే గాని ఆ డబ్బుతో మొట్ట మొదటి సారి ఉప్పు కొనండి ఈ చర్య పైపై డబ్బులు చేరటానికి అవకాసము ఎక్కువ 
౧౭ కాలిపైకాలు వేసుకొని కుర్చోవడము, కాల్లాడిస్తూ కూచోవడం ఒంటి కాలితో నిలవడం స్తిరముగా నిలవక ఉగుతుండడం లాంటి పనులు చేయకూడదు ఇందువల్ల ఒకటి దారిద్ర హేతువు మరియొకటి ఆ ప్రదేశములు బలహీనమై త్వరగా విరుగుటకు అవకాశములు ఎక్కువ 
౧౮ ఎల్లప్పుడు ఇచ్చి పుచ్చుకోవడానికి కుడి చేతిని అలవాటు చేయాలి ఎడమ చేతిని ఉపయోగించ కూడదు 
౧౯ సుమంగళి స్త్రీలు రాత్రి వేళలందు అలిగి ఆహారము తినకుండా నిద్రించ కూడదు 
౨౦ స్త్రీలు బహిష్టు సమయమందు పూలు తలలో పెట్టుకోరాదు 
౨౧ పూలు వాకిట్లో అమ్మడానికి వస్తే నాకు వద్దు అని చెప్పు రాదు రేపు తీసుకుంటాను అని అనవలెను 
౨౨ ఎప్పుడు మన నోటినుండి పీడ దరిద్రం శని పీనుగా కష్టము అనే పదములను ఎప్పుడు ఉపయోగించ కూడదు 
౨౩ ఇంటిలో దుమ్ము ధూలి సాలెగూడు కట్టడం లాంటివి దారిద్ర హేతువు పదిరోజులకు ఒకమారు మంగళ శుక్ర వారములు కాకుండా దులిపి శుభ్రము చేయవలెను 
౨౪ స్రాద్హ దినమందు ఇంటి ముందు ముగ్గు స్రాద్హము అయ్యేవరకు వేయకూడదు స్రాద్హనంతరము ముగ్గు వేసి తర్వాత ఇంటిలోని వారు భోజనము చేయవలెను 
౨౫ దిండు ఓర దుప్పట్లు అప్పుడప్పుడు ఉతుకుతూ వాడాలి మనకు తెలియని సుక్ష్మ క్రిములు చాల ఉంటాయి దాని వాళ్ళ మనకు హాని జరుగును